در نظریه‌ی جمهوری اسلامی، سالاریِ مردم هیچوقت ساقط نمیشود. نهاد سازی ها برآمده از اراده ملی و مانع هرج و مرج هستند؛ اما باز مردم را کنار نمی نهند.

در پیام روز جمهوری اسلامیِ امام (۱۲فرودین۵۸) اگر نهاد و دستگاه اداری ای به خروج از اراده ملی کشید و جبر و غلبه ورزید، مردم باید بتوانند از آن به دادگاه صالحه داد خواهی کنند و اگر دادگاه کاری نکرد، خودِ جمهور (نه گروه فشار) به دهن آن دستگاه جبّار بزند. یعنی روح نهضت تا آخر مراقب نظام دیوانی باشد.

در جمهوری اسلامی مطلوب، مردم فقط نقش آفرین انتخاباتها نیستند؛ بلکه بر اساس اسلام، سالار[یعنی سالار!] زندگیِ جامعه، خود مردمند.(۹۵/۹/۳)

روز ۱۲ فروردین روز جشن ملی و گفتگو از این رویای ایرانی اسلامی است تا تحقق کامل آن مهیا شود.

محسن قنبریان