فردوسی تورا می سرود:
سیامک بیامد برهنه تنا | برآویخت با پور آهرمنا |
بزد چنگ وارونه دیو سیاه | دوتا اندر آورد بالای شاه |
فکند آن تن شاهزاده به خاک | به چنگال کردش کمرگاه چاک |
سیامک به دست خروزان دیو | تبه گشت و ماند انجمن بی خدیو |
ثابت کردی در عصر هری پاتر های دروغ و ارزشهای وارونه، فطرت زنده است، وقت فداکاری “دل شاه بچه برآمد به جوش”!
“فهمیده” جریانی است در جانتان!
روحت با شهدا مانوس باد!
محسن قنبریان